دیمن نایت می گوید برای پیشرفت در نویسندگی چهار مرحله را در نظر می گیرد:
1_ شما برای خودتان می نویسید و داستانهایتان چیزی جز خیال بافی نیست.شما شیفته ی آنها هستید ولی دیگران با آنها ارتباط نمی گیرند.
2_ شما سعی دارید با بقیه ارتباط برقرار کنید و از لاکتان بیرون بیایید ولی داستانهایتان چیزی است که ویراستارهای مجلات «بی اهمیت »می نامند.شما هنوز آمادگی نوشتن یک داستان کامل را ندارید و سعی می کنید از داستانهای نصفه نیمه تان جدا شوید.
3_ داستانهای کاملی می نویسید،یا گاهی داستانهای تقلیدی کاملی می نویسید،ولی اشکالات تکنیکی شما را متوقف می کند،اشکالاتی مثل ایراد در ساختار یا شخصیت پردازی.
4_ این مشکلات را هم حل کرده اید،یا یاد گرفته اید که چطور با آنها برخورد کنید و حالا یک نویسنده ی حرفه ای شده اید.
